Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1919 και πέθανε το 2011. Ήταν η σπουδαιότερη αθλήτρια στίβου προπολεμικά όχι μόνο της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας και η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες (1936 και 1948). Ήταν κόρη του Κύπριου δικηγόρου και αγωνιστή της Ε.Ο.Κ.Α Νικόλαου Λανίτη και της Σαπφούς Κολακίδη. Ο πατέρας της ένθερμος φίλαθλος του στίβου και συνιδρυτής του Γυμναστικού Συλλόγου Λεμεσού «Ολύμπια» ήταν αυτός που παρότρυνε τη Δομνίτσα και την αδελφή της Ισμήνη να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, ενώ με δική του εισήγηση το 1928, οι Παγκύπριοι Αγώνες περιέλαβαν δύο γυναικεία αγωνίσματα, το άλμα εις ύψος και το άλμα εις μήκος. Σε νεαρή λοιπόν ηλικία η Δόμνα λαμβάνει μέρος και στα δύο αυτά αγωνίσματα, στα οποία έρχεται πρώτη.
Το 1931 μετακομίζει μαζί με την αδελφή της στην Αθήνα, όπου και φοιτούν στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Θηλέων. Παράλληλα με τη φοίτηση της εξακολουθεί να ασχολείται με τον αθλητισμό. Έτσι λαμβάνει μέρος στους πανελλήνιους αγώνες γυναικών καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση και στα επτά αγωνίσματα, στα οποία συμμετείχε, κάνοντας συγχρόνως πανελλήνια ρεκόρ. Αρκετά από τα ρεκόρ της κρατήθηκαν για χρόνια έως ότου καταρριφθούν. Το 1932 είχε γίνει η πρώτη Ελληνίδα που σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ (ισοφάριση) στο αγώνισμα του μήκους άνευ φοράς.
Ο κόσμος στην Αθήνα εκείνη την εποχή την λάτρευε, όχι μόνο για τις επιδόσεις της, αλλά και γιατί ο πατέρας της είχε συλληφθεί από τους Αγγλους και θεωρούνταν ήρωας. Αυτό που όμως ενοχλούσε εκείνη την περίοδο ήταν το γεγονός ότι αγωνιζόταν με κοντό σορτσάκι. Εγινε αντικείμενο αρνητικών σχολιασμών καθώς θεωρούνταν προκλητικό εκείνη την εποχή να αγωνίζεται μία γυναίκα με σορτσάκι. Οι επιδόσεις της όμως επισκίαζαν τα πάντα…
Παρά τις αμφισβητήσεις που δέχτηκε η νεαρή Δόμνα θα συμμετάσχει για πρώτη φορά με τα χρώματα της Ελλάδας σε βαλκανικούς αγώνες. Εκεί θα διακριθεί στα 100 και 80 μ. μετ' εμποδίων σημειώνοντας βαλκανικά ρεκόρ. Με αυτές τις επιδόσεις η Δόμνα θα αποτελέσει την πρώτη Ελληνίδα γυναίκα που εντάσσεται στην ολυμπιακή ομάδα και υπό τις οδηγίες του προπονητή της Otto Simtsek θα προετοιμαστεί για τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.Στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου η Δόμνα θα συμμετάσχει στα 80 μ. μετ' εμποδίων, όπου θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά αλλά και στα 100 μ. μετ' εμποδίων, όπου έμεινε μέχρι τον προκριματικό. Επιστρέφοντας από το Βερολίνο, η Δόμνα θα πάρει μέρος στο αγώνισμα της σκυταλοδρομίας στο Βόλο, ως ο τέταρτος άνδρας της ομάδας. Αυτό αποδείκνυε την αποδοχή που είχε αποκτήσει, με το πέρασμα των χρόνων, από τους άντρες συναθλητές της.
Με το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων η νεαρή αθλήτρια θα φοιτήσει στην Πάντειο στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Ο πόλεμος του 1940 τη βρίσκει να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως εθελόντρια νοσοκόμα. Το 1941 παντρεύεται τον Κώστα Καβουνίδη, με τον οποίο αποκτούν ένα γιο.Οι πρώτοι μεταπολεμικοί αγώνες διεξάγονται στο Λονδίνο το 1948. Η Δόμνα με την παρότρυνση του άντρα της θα συμμετάσχει και πάλι στην ολυμπιακή ομάδα, ως η μοναδική γυναίκα ανάμεσα σε δεκατρείς άντρες. Παρέλασε ως επικεφαλής της εθνικής ομάδας. Πήρε μέρος στα 80 μ. μετ' εμποδίων, όπου και αποκλείστηκε στον προκριματικό.
Σε ηλικία 36 ετών, το 1950, θα εγκαταλείψει τον πρωταθλητισμό αλλά όχι και την ενασχόληση της με τον αθλητισμό, καθώς διετέλεσε Γραμματέας και μετέπειτα Πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής Αθλητισμού Γυναικών του ΣΕΓΑΣ, ενώ παράλληλα θα ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Δεν περιορίστηκε όμως σε αυτό. Ήταν μέλος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και του Συλλόγου Ελληνίδων Επιστημόνων, ενώ υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας και μέλος της Εταιρείας Αυτοδιάθεσης Κύπρου. Στην πορεία ακολούθησε τον δρόμο της πολιτικής καθώς έθεσε υποψηφιότητα με το Κόμμα των Φιλελευθέρων για μία έδρα στην Α΄ Αθηνών το 1958.
Η καριέρα της αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για διανοούμενους της εποχής της όπως ο Παλαμάς, ο Σικελιανός, ο Καββαδίας και ο Παλαιολόγος μεταξύ άλλων.Σε μια εποχή όπου ο αθλητισμός υπήρξε ανδροκρατούμενος έρχεται μια γυναίκα, όπου με την επιμονή και τη συνεχή προσπάθεια, κατόρθωσε να αποδείξει ότι και οι γυναίκες μπορούν αντίστοιχα να αποκτήσουν μια θέση στα διάφορα αγωνίσματα αλλά και να αποτελέσει μια από τις κορυφαίες μορφές του ελληνικού κλασσικού αθλητισμού.
Η Δομνίτσα Λανίτου Καβουνίδου άφησε την τελευταία της πνοή στις 20 Ιουνίου 2011, σε ηλικία 97 ετών. Για την προσφορά της τιμήθηκε από την Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία, από τον ΣΕΓΑΣ αλλά και από διάφορους φορείς στην Ελλάδα και την Κύπρο.
